[Jirina Prekop] Jirina Prekop z pochodzenia Czeszka, urodzona w 1929 roku, od 1968 roku mieszkająca w Niemczech. Przez wiele lat pracowała jako psycholog w Olga-Hospital w Stuttgardzie na oddziale zaburzeń w rozwoju dzieci.

Prawie całkowicie poświęciła się działalności wykładowej, przede wszystkim na terenie Niemiec, ale także w Austrii, Szwajcarii, Czechach, Meksyku, we Włoszech i na Słowacji. Od 2012 roku rozpoczęła aktywną promocję swojej metody Mocnego Trzymania w Polsce.

Międzynarodowe uznanie zyskała dzięki stworzeniu i rozwinięciu przy współpracy z Martą Welch metody terapii "Festhalte", czyli "Mocnego Trzymania", zwanej dotychczas w Polsce holdingiem.

Swoją pierwszą książkę pt. „Mały tyran” wydała w Niemczech (wyd. polskie: Jacek Santorski & Co). Tytuł ten zapoczątkował kolejnych dziewięć publikacji książkowych, z czego jeszcze trzy zostały przetłumaczone i wydane w Polsce. Są to: "Niespokojne dzieci" we współpracy z Christiną Schweizer (Media Rodzina), "Dzieci są gośćmi, którzy pytają o drogę" Poradnik dla rodziców (Jedność) oraz "Wczuwanie się, czyli inteligencja serca" (Media Rodzina).

Dr Jirina Prekop jest przewodniczącą Towarzystwa Propagowania Terapii Mocnego Trzymania jako Sposobu Życia i Terapii.

Jirina Prekop jest kobietą do cna oddaną swojej pracy, szukającą z zapałem w każdym człowieku tego, co w nim najpiękniejsze. Jej wiara w lepsze życie i powrót do naturalnej więzi między ludĄmi pozwala jej otwierać ludzkie serca na to, co dla nas najważniejsze – na bezwarunkową miłość i szczęście płynące z radości bycia tu na ziemi w tak pięknym i przełomowym dla nas wszystkich czasie.


List Jiriny Prekop

Drodzy Przyjaciele!

Spotykamy się na progu czasu zmian. Kierunek losów ludzkich na tej ziemi jest już właśnie wytyczony. Jeśli człowiek pozwoli się oślepić i zniewolić postępowi technicznemu oraz narcystycznej potrzebie wszechmocy, tak, że nie wystarczy miejsca dla miłości, wtedy straci on to, co stanowi istotę jego samego. Bycia człowiekiem nie nauczymy się przed komputerem, ani na podstawie zasobności konta w banku, lecz poprzez przebywanie z innymi ludĄmi. Tylko świadomość wartości może stać się mostem ku nowej epoce. Potencjalnymi budowniczymi mostów są dzieci naszych czasów, rosnące w wysoko cywilizowanych społeczeństwach. Nie ma zatem bardziej cennego marzenia niż wola wzrastania i dojrzewania naszych dzieci. Ku jakiemu obrazowi człowieka powinniśmy zatem poprowadzić nasze dzieci? Oczywiście potrzebujemy przede wszystkim bezwarunkowej gotowości do miłości, która potrafi przetrwać kryzysy. Ponieważ nasze dzieci dorastają w czasach niełatwych, muszą zostać wyposażone w dobrą uważność, wysoki stopień tolerancji na frustrację i dużą wytrwałość.

Jednak w tym krytycznym czasie rzucają się w oczy właśnie dzieci posiadające zupełnie inne cechy niż te, które przypisane są pożądanemu obrazowi człowieka. Najczęstszą diagnozą jest wtedy ADHD albo nadaktywność. Dzieci te komunikują się o wiele częściej z Gameboyem niż z przyjaciółmi. Najbardziej niezawodnym środkiem uspokajającym nie jest dla nich sensowna aktywność, lecz pasywna konsumpcja przed ekranem telewizora. Dzieci stają się coraz grubsze, coraz mniej sprawne fizycznie, mają w sobie coraz mniej energii, a mimo to wykazują niepohamowaną agresję. To właśnie agresja dzieci wzrasta coraz bardziej, a w klasach szkolnych nie panuje solidarność lecz mobbing i lęk. Fachowcy zastanawiają się nad ich przyczynami, a swoje wnioski skupiają na wrodzonych dysfunkcji i brakach w systemie szkolnictwa. Badania Programu Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów (PISA) analizowane są z każdej z możliwych stron.

Tymczasem istnieje jeszcze myślenie systemowe. Osoby pracujące nad systemem rodzinnym patrzą na dziecko i system w którym się urodziło. Sprawdzają czy było ono w stanie się w nim zakorzenić, aby rozwijać swoje podstawowe funkcje i w ten sposób podołać brakom w systemie szkolnictwa. Ten rodzaj postrzegania systemowego mogliśmy zdobyć dzięki Bertowi Hellingerowi. Tak też spotkajmy się tu z nim i z ludĄmi, którzy myślą podobnie, z tymi którzy są przyjaciółmi dzieci, by w ten sposób utorować drogi ku przyszłości. Życzę nam wszystkim w tym miejscu radości ze świadomego postrzegania sił, które nami rządzą i które w piękny sposób niosą ze sobą również inspirację.

Jirina Prekop
RODO                                                                 Wszelkie prawa zastrzeżone                                                             tłumaczenie Anna Choińska i Katarzyna Jastrzębska